Saxofonist Benny Rubin Jr. (1999) is geboren in Flint, Michigan, al op de lagere school begon hij met muziek, zijn moeder verhuisde in 2013 met de familie naar Detroit teneinde hem meer gelegenheid te geven om zijn talent te ontwikkelen. Hij ging er naar de Detroit School of Arts en zoals te doen gebruikelijk bij Afro Amerikanen begon zijn muzikale geschiedenis in de kerk met het spelen van gospel muziek. Maar tijdens zijn opleiding werd hij onmiddellijk aangetrokken door de jazz met inspiratiebronnen als Charlie Parker, John Coltrane en Sonny Stitt. In 2016 trad hij op met de Detroit Jazz Festival Youth All Stars op het gelijknamige festival.

In de jaren 2015-2017 toerde hij door Europa met de Blue Lake Northern Winds and the Jazz Band, waarbij zij ook Nederland aandeden. Na zijn afstuderen kreeg hij een beurs om te gaan studeren aan de New School of Performing Arts in New York, daarvoor bracht hij zijn eerste album uit (“What’s Next”, 2017). Daarrna raakte alles in een stroomversnelling voor Benny, in N.Y. had hij de mogelijkheid om met verschillende jazzmuzikanten te spelen, mensen als Dave Glaser, Vincent Herring en Dave Schnitter. Hij is ook te horen op het album “Life Time” een compilatie cd als eerbetoon aan de in 2017 overleden jazz pianiste Geri Allen.

In 2018 begon het “Benny Rubin Quartet” aan een serie optredens in de “Sound Bite”een jazzclub in Hell’s Kitchen (Manhattan). De bezetting van het quartet is Benny Rubin Jr. op alt- en tenorsax, Lex Korten op piano, Adam Olszewski op contrabas en Jk Kim op drums. Alle nummers zijn van Rubin behalve het bekende nummer uit het American Songbook “Darn that dream”van Jimmy van Heusen en een minder bekend nummer van Horace Silver “Kiss me right”. Het album opent met “Know” , Rubin begint met een fraai getoonzette solo op de tenorsax, waarna de bas invalt en er zich een lekkere blues aandient, het geluid van Benny is prachtig breed en vol, het doet denken aan de honkers van weleer, Gene Ammons, Red Holloway, Houston Person en Willis Jackson om er een paar te noemen. Dat soort sound gaat er bij mij in als “god’s woord in een ouderling”. In “Say” wordt uit een heel ander vaatje getapt, hier kruipt het quartet dicht langs de free jazz en in de klassieker “Darn that dream” horen we een reïncarnatie van “Ome Ben” oftewel Ben Webster, schitterend. “NYC Urge” is min of meer gebaseerd op “Inner Urge” van Joe Henderson, Benny is hier te horen op de altsax en dat gaat hem prima af, zijn geluid lijkt hier wel geïnspireerd op dat van Stitt voordat die overstapte op de tenor, razendsnel en lichtvoetig.

In “Kiss me right”, een snelle swinger, krijgt iedereen de kans om zich helemaal uit te leven. “Flint water crisis” verwijst naar het drama dat de stad Flint, geboorteplaats van Benny, trof in 2016 toen er met lood vergiftigd water uit de kraan kwam. De woede hierover is duidelijk terug te horen in de razende solo van Benny, scheuren, piepen en gillen als een Archie Shepp in zijn beste dagen, ook pianist Lex Korten laat hier van zich horen met razendsnelle loopjes. Ook in “Down they go”, alweer een ijzersterke compositie, is er sprake van uiterst coherent quartet met een glansrol voor de ritme tandem, met name bassist Olszewski. Na al het geweld in de voorgaande nummers lek het er even op dat we in wat rustiger vaarwater waren terecht gekomen in het slotnummer “Or see” maar nee al snel vliegt het tempo omhoog analoog aan de thermometers in deze hittegolf. Wat een heerlijk album dit en voor mij is deze Benny Rubin Jr. de revelatie van dit jaar !

Jan van Leersum